„ქარი, რომელიც მიგრაციისკენ მიგაქროლებს“

 ბავშვობაშიყველას უკვირდა, როგორ შეიძლებოდა მასავით უბრალო გოგონას ერთდროულად ჰქონოდა ნაზი ხმა, ჭკვიანი თვალები, ლამაზი ნაბიჯი და მხიარული სული, რომელიც მუდამ მაღლა ცაში იჭრებოდა, თითქოს დაბლა მიწაზე სიარული არ შეეძლო.
გოგონას ხშირად ეძახდნენ: _ „შენ ერთხელაცცას გაიქცევი… ამ ქვეყანას შენი სინაზე დაეწვრილაო.“ მაგრამ ცხოვრება ზოგჯერ განსაკუთრებით დაჟინებით მკაცრად ეკიდება ისეთებს, რომელთა დაშლისაც ყველაზე მეტად ეშინია.  ბავშვობაშიყველას უკვირდა, როგორ შეიძლებოდა მასავით უბრალო გოგონას ერთდროულად ჰქონოდა ნაზი ხმა, ჭკვიანი თვალები, ლამაზი ნაბიჯი და მხიარული სული, რომელიც მუდამ მაღლა ცაში იჭრებოდა, თითქოს დაბლა მიწაზე სიარული არ შეეძლო...